| In een tijd waarin 'allochtoon' praktisch synoniem is voor een Turkse of Marokkaanse afkomst, zijn we bijna vergeten dat de 'Indische Nederlanders' in de jaren 50 onder dwang van de politieke omstandigheden en in groten getale 'repatrieerden'. Hun opvang was niet al te best. Hun soepele integratie des te verwonderlijker. Nieuw-West had ruimte, dus velen kwamen uit de Gordel van Smaragd terecht in de groene 'Parkstad'. |
OMDAT HET NIET ANDERS KON |
|
We waren er niet langer welkom Dus zijn we uit het groene land weggegaan We zagen bijna zonder spijt om Hoopten op een beter bestaan
Ze noemden het repatriëren We moesten hun gewoonten leren Doen zoals ze hier nu eenmaal doen
Ze staken ons in grijze kleren Om ons te modelleren Naar hun beeld van Europees fatsoen
En omdat het niet anders kon Leerden we leven zonder zon En ons heimwee stopten we weg, te gedwee
We zochten wel elkaar op Maar gingen nooit op onze strepen staan We bouwden mee de maatschappij op En boden die aan onze kinderen aan
Vermanden ons en bleven flink doen Want we gunden ons geen tijd toen Voor praten over kamp of kampong
De kinderen gingen met elkaar om Zonder precies te weten waarom Voelden hun gedeelde oorsprong
En omdat het niet anders kon Maakten we onze eigen zon En ons heimwee dragen we dierbaar in ons mee
Dat schip van toen is niet gestrand Het kwam ergens tussen Oost en West aan land
|
|
| (Jan-Paul van Spaendonck, met dank aan Fieneke Baetens) |
volg ons op facebook