Sloterpark op zondag

Mensen kijken in het Sloterpark,
zondagmiddag in april:
vogels van diverse pluimage
in dezelfde duiventil.
Een bonte stoet van stijlen gaat voorbij,
Kaftan, jeans of zondags vest:
op de halve wereld heb je zicht
vanaf een bankje in Nieuw-West.

Sloterpark op zondag zet je aan het denken.
Sloterpark op zondag laat glashelder zien
dat het zo toch ook kan,
dat het zo natuurlijk, zo natuurlijk ook kan.

Alle talen hoor je door elkaar
in dit groene Babylon:
een mooi exotisch klanken-samengaan
in de prille lentezon.
Kinderen spelen woordloos, net zo lief,
Mokumer en Marokkaan.
Die hebben een eenvoudiger manier
om een ander te verstaan.

Sloterpark op zondag zet je aan het denken.
Sloterpark op zondag laat glashelder zien
dat het zo toch ook kan,
dat het zo natuurlijk, zo natuurlijk ook kan.

Geen opgeklopte heilsgedachte,
geen halfzachte kerstboodschap.
Geen commerciële bijgedachte,
geen wereldvrede-koopmanschap.
Maar de alledaagse constatering
dat het zo dus ook wel kan;
de doodgewone redenering
dat het zo natuurlijk ook kan.

Sloterpark op zondag zet je aan het denken.
Sloterpark op zondag laat glashelder zien
dat het zo toch ook kan,
dat het zo natuurlijk, zo natuurlijk ook kan.