Sybren Kalkman

Jij bestaat, dus ik besta

'De voordeur gaat open, er stapt een man naar buiten. Hij loopt voor me uit Tussenmeer af en over het Osdorpplein. Een lange gestalte in een oude jas, versleten, maar netjes. Ik geef hem een jaar of zeventig. Kort grijs haar. Er is iets doelbewusts in zijn lopen, alsof hij zonder haast ergens naartoe moet.'